Sobota 17 grudnia

 

Sobota 10 grudnia - spotkanie jubileuszowe z okazji 35-lecia działalności DKF "16"

 

Zapraszamy na ostatnie już pokazy w DKF „16”. Po sobocie poświęconej słynnym kompozytorom filmowym, 10 grudnia proponujemy kino skandynawskie. „Uśmiech nocy” Ingmara Bergmana, jednego z największych mistrzów kina oraz „Dziewczyny”  w reż. Alli Haapasalo, brawurowe kino kobiece rodem z Finlandii. Pomiędzy seansami  proponujemy krótkie spotkanie jubileuszowe z okazji oraz rozmowy kuluarowe przy kawie, poczęstunku, sidle-show od działalności DKF „16”. Za tydzień 17 grudnia - „Mystery Train” Jima Jarmuscha. Bądźcie z nami.

Godz. 15:15  UŚMIECH NOCY Szwecja 1955, reż. Ingmar Bergman, obsada: Ulla Jacobsson, Eva Dahlbeck, Harriet Andersson, Gunnar Björnstrand, Bibi Andersson i inni (110’)

MFF w Cannes’1955 Nagroda Specjalna - Najlepszy film o humorze poetyckim Ingmar Bergman

Jedna z niewielu komedii zrealizowanych przez Ingmara Bergmana. Akcja filmu dzieje się w nocy podczas przyjęcia zorganizowanego przez starszą panią Armfeldt. Wśród zaproszonych gości są pary, ale także dawni, a jak się okaże również i przyszli kochankowie. Nie dziwi więc fakt, że przyjęcie przeradza się w zawiłą i skomplikowaną miłosną grę, w trakcie której wciąż zmieniają się maski i ujawniają się skrywane głęboko namiętności …

„Komedie w mojej twórczości powstały z tego samego powodu co reklamówki «Bris». Miały przynieść pieniądze. Wcale się tego nie wstydzę. W świecie filmu najwięcej rzeczy powstało z tego powodu. Jednakże mój stosunek do komedii był skomplikowany i komplikacje te sięgają głęboko w przeszłość. Uważano mnie za dziecko drażliwe i obrażalskie. Już wtedy mówiło się, że «Ingmar nie ma poczucia humoru». Natomiast mój brat był nadzwyczajnym showmanem. (…) Ja także bardzo chciałem, aby ludzie śmiali się z moich sztuk. Wielokrotnie próbowałem być śmieszny”    Ingmar Bergman: Obrazy

Godz.17:45 Dziewczyny Finlandia 2022 reż. Alli Haapasalo, obsada: Aamu Milonoff, Eleonoora Kauhanen, Linnea Leino (100’)  

FF w SUNDANCE 2022 -  Nagroda Publiczności

Pozytywna energia, gorące głowy, łobuzerski uśmiech oraz rozbrajająca szczerość. Mimmi i Rönkö to po prostu ciekawe świata nastolatki. Dziewczyny są najlepszymi przyjaciółkami, które nie mają przed sobą żadnych tajemnic, dzieląc wszelkie radości i smutki.

Nie mają też większego planu, poza tym, że pragną żyć pełnią życia i wykorzystać każdą nadarzającą się okazję na kolejną przygodę. Typowe dla nich spontaniczność i nieprzewidywalność to cechy, które nie są tak dobrze znane ich rówieśniczce Emmie. Codzienność dziewczyny podporządkowana jest treningowi i przyszłej karierze łyżwiarki figurowej. Spotkanie trzech nastolatek przed każdą z nich otworzy nowe możliwości. Zwłaszcza gdy w grę wchodzi wiele emocji, związanych z miłością, przyjaźnią i odkrywaniem własnej seksualności.

Film fińskiej reżyserski Alli Haapasalo to energetyczna i pełna pasji historia o niełatwym wchodzeniu w dorosłość. Słodko-gorzka inicjacyjna opowieść, portretuje ten moment w życiu, kiedy nie zatrzymujemy się ani na moment,  a wszystko odczuwa się dużo bardziej intensywnie.

Sobota - 3 grudnia

 

DKF „16”  godz. 15:30      KOMEDA, KOMEDA wstęp wolny

DKF „16” godz. 17:15      ENNIO

KOMEDA, KOMEDA Polska 2012, reż. Natasza Ziółkowska-Kurczuk    

Nagrody:  2012 Warszawa MFF Historycznych i Wojskowych - Nagroda Dyrektora Artystycznego Festiwalu / 2013 Orzeł - Nagroda w kategorii: Najlepsza muzyka Mariusz Ostański / 2014 Częstochowa: Polonijny Festiwal Multimedialny "Polskie ojczyzny" - Grand Prix

 Zamieniał ciszę w piękno. Gdyby nie tragedia, byłby gigantem w Hollywood

Film dokumentalny przedstawiający postać słynnego polskiego kompozytora Krzysztofa Komedy. Film będzie łączył obraz genialnego kompozytora z obrazem Poznania – miasta, z którego pochodził i które ukształtowało jego wrażliwość i muzyczną wyobraźnię. Tłem dla relacji współpracowników, przyjaciół i członków rodziny artysty będzie dokumentalna rejestracja miejsc związanych z losem i twórczością jednego z najwybitniejszych polskich muzyków jazzowych. Historię mistrza opowiedzą muzycy, m.in.: Jerzy Milian, Jan Ptaszyn Wróblewski, Andrzej Idon Wojciechowski, Michał Urbaniak, David Burman, Leszek Możdżer, Wojciech Karolak, a także współpracownicy i przyjaciele: Andrzej Wajda, Marek Karewicz, Rosław Szaybo, Edward Etler.

 W programie również spotkanie z reżyserką – Nataszą Ziółkowską-Kurczuk

 

ENNIO Włochy/Belgia/Holandia 21 reż. Giuseppe Tornatore   dokumentalny 2021 (156’)

Nagrody 2022: DAVID DI DONATELLO za najlepszy film dokumentalny, dźwięk oraz montaż

Ponad 500 filmów wybrzmiałoby inaczej, gdyby nie on. Ennio Morricone to nie tylko jeden z najbardziej płodnych kompozytorów muzyki filmowej w historii, ale również uwielbiana przez międzynarodową publiczność legenda kina, której twórczość została dwukrotnie nagrodzona Oscarem®.

 

„Ennio" jest żywiołowym portretem geniusza, nakreślonym przez wiernego przyjaciela i znakomitego reżysera. Giuseppe Tornatore zaprasza nas w wyjątkowo osobistą podróż po prywatnym i artystycznym życiu wspaniałego kompozytora. Towarzyszą nam w niej wspominający go artyści i reżyserzy, tacy jak Bernardo Bertolucci, Clint Eastwood, Bruce Springsteen, Quentin Tarantino, John Williams czy Wong Kar Wai, ale przede wszystkim wtóruje nam niezapomniana filmowa muzyka Mistrza. W końcu, historia jego życia to historia kina. „Ennio" to prezent dla fanów utworów Morriconego i wszystkich produkcji, do których stworzył niepowtarzalną muzykę.

 

"Jest „Ennio” doświadczeniem wspaniałym, zdecydowanie przeznaczonym dla miłośników muzyki Morricone i historii kina. Niezwykłe i piękne filmowe doświadczenie, pełne kinowej magii, wzruszeń i przede wszystkim muzyki tego wybitnego kompozytora."

"Filmem „Ennio” Tornatore udowadnia, że długi film dokumentalny może oferować o wiele więcej, niż „gadające głowy”, a w rękach znakomitego reżysera może stać się niesamowitą rozrywką. "  Variety

 

Sobota - 26 listopada

               DKF „16”  godz. 15:30  "VENGO" reż. Tony Gatlif
               DKF „16”  godz. 17:15  "NA PEŁNY ETAT" reż. Éric Gravel 

VENGO reż. Tony Gatlif, Hiszpania / Francja /  Niemcy / Japonia 2000 obsada:  Antonio Canales, Orestes Villasan Rodríguez, Antonio Dechent  (90’)

Nagrody: Cezar, 2001- Najlepsza muzyka filmowa

Hołd dla fascynującej kultury flamenco złożony przez najsłynniejszego reżysera-Cygana, Tony'ego Gatlifa, twórcę "Exils" i "Transylwanii".

 Współczesna Andaluzja. Dumny i honorowy Caco, przywódca bogatego cygańskiego klanu, nie może otrząsnąć się po śmierci ukochanej córki. Dni spędza rozpaczając nad jej grobem, albo topiąc smutki w alkoholu i zagłuszając je pełną energii muzyką flamenco, która wypełnia organizowane przez niego - na otarcie łez - fiesty. Ojcowskie uczucia Caco przelewa na swojego upośledzonego umysłowo bratanka Diego … “Vengo” to film o cygańskim honorze, miłości i życiu. Życiu, którego olbrzymią częścią jest muzyka i taniec - prawdziwe, oryginalne flamenco. I to ono nadaje tempo temu wyjątkowo przejmującemu filmowi, w którym zagrał tylko jeden zawodowy aktor - Antonio Perez Dechent. Główną rolę gra Antonio Canales, uważany za jednego z najlepszych tancerzy flamenco w Hiszpanii (…). Nie ma w tym filmie udawania, jest wyjątkowo autentyczny.

Tony Gatlif, twórca "Transylwanii", filmem "Vengo" po raz kolejny zwraca się ku swoim romskim korzeniom, które od lat tropi realizując kolejne obrazy. Urodzony w Algierii Gatlif, syn cygańskich emigrantów z Hiszpanii, w młodości wyemigrował do Francji wraz z falą uchodźców z początku lat 60. Kino odkrył dzięki jednemu ze swoich szkolnych nauczycieli, jeszcze w Algierii, we Francji natomiast kinowe sale służyły mu często za nocleg i jedyne schronienie. Emigrant bez grosza szybko bowiem wszedł w konflikt z prawem i posmakował życia w poprawczaku. Uratowała go miłość do kina. Cudem spotkany idol Gatlifa, aktor Michel Simon, pomógł mu zapisać się do szkoły aktorskiej, po której młody Cygan zaczął próbować sił jako scenarzysta. Jego dwa pierwsze filmy "La rage au poing" i "La terre au ventre" nie ukazały się we Francji - drastycznie przedstawiona w nich sytuacja Cyganów nie spodobała się dystrybutorom. Dopiero po "Les Princes" stało się o nim głośno. Wtedy też rozpoczął współpracę z Gerardem Lebovicim, któremu filmy Gatlifa zawdzięczają dobrą promocję.

"Muzyka zawsze stanowiła ważny element filmów Tony Gatlifa. W 'Vengo' muzyka usuwa w cień wszystko łącznie z historią zemsty, o której opowiada film. Doskonałe zdjęcia autorstwa Thierry Pougeta oraz udział wspaniałych artystów flamenco sprawiają że film stanowi wielką przyjemność dla oczu i uszu (...). W jednym z fragmentów muzycznych występuje wokalistka La Paquera de Jerez, której interpretacja wprost zapiera dech w piersiach. Film jest bardzo atrakcyjny wizualnie. Canales znakomicie oddaje charakter głównego bohatera (...). Pozostałe postacie wyglądają jak prawdziwi członkowie tej bardzo konserwatywnej andaluzyjskiej społeczności".            David Stratton, „Variety”

Na pełny etat reż. Éric Gravel Francja 2021 obsada Laure Calamy, Anne Suarez, Geneviève Mnich, Nolan Arizmendi, Sasha Lemaitre Cremaschi (85’)

Nagrody: MFF w Wenecji 2021 - najlepszy reżyser, najlepsza aktorka (sekcja Horyzonty)

Kino akcji na przedmieściach Paryża. Rozwiedziona matka desperacko próbuje związać koniec z końcem. Każdego ranka Julie budzi się przed świtem. Widzimy jej śpiącą twarz, tuż zanim rozdzwoni się budzik. To jedyny moment bezruchu, potem zarówno bohaterka, jak i kamera już się nie zatrzymają. Julie wpycha śniadanie do ust rozespanych dzieci, ciągnie je do opiekunki i w ciemności biegnie na kolejkę do miasta. Gdy dociera do pracy, słońce jest już wysoko. Przebiera się w uniform pokojówki i zaczyna kolejny sprint przez pokoje pięciogwiazdkowego hotelu.

"Gdy zostajemy wepchnięci w życie bohaterki, mamy wrażenie że jedziemy na rollercoasterze emocjonalnym. Napięcie w filmie potęguje pulsująca muzyka oraz duże tempo rozgrywającej się akcji. Nie ma tu jednak żadnego morderstwa czy tajemnicy. Chciałem żeby intensywność emocji płynących od Julie, tworzyła klimat najlepszego thrillera, który zwróci uwagę na pewne społeczne problemy. I będzie też uznaniem dla wszystkich samotnych matek." Reżyser - Éric Gravel

Gravel zbudował miejskie kino akcji na fundamencie atrybutów codziennego życia, stosując przy tym bardzo proste środki. Rezygnując z filtra zbędnych symboli, demonstruje ekstremalny przypadek Julie – namiastki rzeczywistości w skali mikro. Kamera podąża za bohaterką w gorączce jednostkowego dramatu, a ja przeżywam tę gonitwę coraz bardziej z każdą mijającą minutą.  Filmawka 

Piątek - 18 listopada - "Jak być kochaną": wstęp wolny

 

Sobota - 5 listopada

 

"Zdarzyło się" - film otwarcia przeglądu POST SCRIPTUM